در روزهایی که مردم ایران، از جنوب تا شمال، در برابر تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان یک‌صدا ایستادند و خوزستان بار دیگر از استانهای خط مقدم دفاع مقدس ۲ بود، اهواز، این شهر ریشه‌دار و مقاوم، بیش از همیشه نیاز داشت تا صدایش شنیده شود و فضای عمومی اش بازتاب دهنده رشادت ها و حماسه آفرینی ها و همبستگی مردمش باشد.

در روزهایی که مردم ایران، از جنوب تا شمال، در برابر تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان یک‌صدا ایستادند و خوزستان بار دیگر از استانهای خط مقدم دفاع مقدس ۲ بود، اهواز، این شهر ریشه‌دار و مقاوم، بیش از همیشه نیاز داشت تا صدایش شنیده شود و فضای عمومی اش بازتاب دهنده رشادت ها و حماسه آفرینی ها و همبستگی مردمش باشد. اما افسوس که در روزهایی که هر نهاد و رسانه‌ای در حد توان خود پای کار بود، روابط عمومی شهرداری اهواز – با وجود امکانات و اعتبارات کلان – عملاً حضوری کمرنگ، سرد و بی‌اثر داشت.

درست است، برخی بنرها و طرح‌های محیطی آنهم پس از اعتراض فعالان فرهنگی در شهر نصب شد. اما نه از نظر محتوا متناسب با عظمت واقعه بود، نه از نظر پوشش و گستردگی، و نه از نظر هماهنگی رسانه‌ای با جریان ملی. مردم توقع داشتند خیابان‌های اهواز، روایتگر دلاوری‌های شهدای جنگ دوم تحمیلی باشد؛ اما نتیجه آنچه دیدیم، در حد نام اهواز نبود.

مسئله فقط نبود تبلیغات نیست؛ مسئله عمق بی‌عملی و گسست روابط عمومی شهرداری با رسانه‌های فعال استان در این برحه حساس است. در حالی‌که برخی دستگاه‌ها با حداقل بودجه، در هماهنگی با قرارگاه ها و مدیریت های رسانه‌ای استان و کشور، برنامه‌ریزی کردند و نیروهایشان شبانه‌روزی کار کردند، در شهرداری اهواز نه از ایده‌پردازی خبری بود، نه از هماهنگی رسانه‌ای، نه از تولید محتوای مؤثر.

از آن تلخ‌تر، استفاده برخی افراد از متن‌های تولیدشده با هوش مصنوعی به‌جای نوشتن با قلم خودشان برای لاپوشانی ضعف های مدیریت شهری در حوزه روابط عمومی و فرهنگی است.

روابط عمومی شهرداری اهواز باید به این پرسش ساده پاسخ دهد: با این بودجه‌های میلیاردی، چرا خروجی در حد انتظار جامعه نبود؟ چرا اهواز در این روزهای بزرگ، عملا در نقش تماشاچی ظاهر شد؟

شهردار اهواز باید مسئولیت این وضعیت را بپذیرد. شورا، نهادهای نظارتی و افکار عمومی، باید حساب‌کشی کنند. مردم حق دارند بدانند که اعتبار فرهنگی و رسانه‌ای شهرشان چگونه و در کجا خرج شده است که در این برحه حساس و خطیر خبری از آنها نبود.

وقت آن است که نهادهای نظارتی مسئول خواهان بررسی و انتشار ریز هزینه های میلیاردی روابط عمومی شهرداری در یکی دوسال گذشته شوند و آنها را به دلیلی بی عملی و ضعف مفرط در مهمترین شرایط سیاسی و اجتماعی اخیر مورد مواخذه و استیضاح و پاسخگویی قرار دهند.

این البته فقط محدود به روابط عمومی نیست و حوزه فرهنگی شهرداری هم باید گزارش شفافی از هزینه های میلیاردی یکی دوسال اخیر خود منتشر کند و پاسخگوی عملکردش در این شرایط خاص باشد.